Echt waar

Vanmiddag was ik opnieuw in het Stedelijk Museum Schiedam. Ik dwaalde er door de tentoonstellingszalen. Opeens stond ik oog in oog met een kunstwerk vol knijpers.* Niet van die kleurige van plastic, maar van die oude vertrouwde houten dingen! Gebiologeerd staarde ik er naar. Ooit mocht ik op school een vaderdagcadeau maken. Allemaal halve knijpers, netjes naast elkaar geplakt op een wc-rolletje: tot mijn verrassing werd dat uiteindelijk een mooie pennenbak. Apetrots was ik... Terwijl ik daar zo wat stond te mijmeren, begon het beeld voor me te veranderen. Zomaar, opeens, waar ik bijstond. Het waren, zag ik, helemaal geen knijpers! Het was een dak, een bewegend, puntig dak. Het draaide naar me toe en kwam bijna uit de lijst. Ik kon nog net op tijd bukken. Meteen verdween het dak weer, en keken rijen knijpers me grinnikend aan. Langzaam begonnen ze te dansen. Een lange lijndans: netjes in het gelid wervelden alle knijpers voor me langs. Ik wreef mijn ogen uit! O, nee; nu zag ik het pas! Het waren toch ook geen knijpers - maar allemaal prachtige soepele vrouwen! Maar opeens waren ook die vrouwen weer verdwenen en zag ik een lijst vol knijpers... En mocht je hier helemaal niets van geloven, dan moet je zelf maar eens gaan kijken!

*Paul Damsté: Relief van wasknijpers

Het Stedelijk Museum Schiedam biedt een uitgebreid educatief programma aan van hoog niveau. De programma's zijn erop gericht kinderen vertrouwd te maken met het museum en met beeldende kunst. Tijdens interactieve rondleidingen en workshops worden kinderen uitgedaagd zich te laten inspireren en verrassen door beeldende kunst. De rondleidingen en workshops worden gegeven door professionele museumdocenten. Een echte aanrader is het nieuwe project Filosoferen met kunst, voor groep 1 tot en met 8.

SKVR Summerschool 2010: Verse ideeën en oude gedachten

'Wie zich aan verwondering overgeeft, begeeft zich in een avontuur tussen het weten en het niet weten.' (Cornelis Verhoeven)

Zeven enthousiaste mensen begaven zich gisteren op de Kop van Zuid in zo'n avontuur. Verwondering te over: het voortdurend bouwen en werken, de grandeur van Hotel New York die langzamerhand ingekapseld wordt door grote kolossen van steen en glas, alle verschillende luchten, de kleur van het water, de keuzes die gemaakt worden bij het inrichten van de openbare ruimte; maar ook een mosterdbakje op een vrachtboot. En er blijkt onder iedere steen een verhaal te liggen!

Net voor een enorme regenbui losbarstte waren we weer terug bij de SKVR in de Beeldfabriek. Daar gingen we dieper in op de betekenis van verwondering. Is het een momentopname, die een effect teweeg brengt dat veel langer duurt? Kun je verwondering vastleggen? Is de herinnering aan verwondering zelf ook verwondering? Kun je twee keer dezelfde verwondering oproepen?

Een bijzondere ochtend, een mooi begin van een nieuw seizoen.

SKVR Summerschool 2010: ZoHé

In Rotterdam is het nieuwe schooljaar aanstaande. Ook dit jaar organiseerde de SKVR in de week er voor de Summerschool voor freelancers, docenten, medewerkers en belangstellenden van andere kunst-instellingen. Voor mij een mooie gelegenheid om collega's te her-ontmoeten - en om nieuwe dingen te leren. Voor vandaag had ik me ingeschreven voor de workshop 'Presenteren kun je leren'.

Na een aantal snelle oefeningen bogen we ons over de opzet van een korte presentatie. 'Iets wat je kunt doen', adviseerde theatermaker en communicatiespecialiste Gisele Noordzij. 'Niet iets over denken, dus.' Verbijsterd keek ik haar aan. Alsof je niets doet als je denkt!

Maar met veel plezier heb ik daarna een presentatie gegeven over het belang van wandelen met een hond. Mijn Bengel als rolmodel en de ontmoetingen met de andere baasjes op onze daagse wandelingen als illustratie. Wandelen met een hond is namelijk niet alleen goed vanwege de beweging, maar ook voor de sociale contacten. Die gaan bij ons door het leven als mevrouw Takkie, mevrouw Govert en meneer Bono. Geweldig: alle medecursisten zijn om, ik weet het zeker! Die gaan vanaf vandaag allemaal met een al dan niet 'geleende' hond op stap. Als tegenprestatie ben ik omgegaan voor het pleidooi voor het maken van foto's zonder camera. Maar dat was nog niet alles!

In de slotronde werd ons gevraagd een superkorte aankondiging te doen van een persoon of van een product. Vooral met aandacht voor het gebruik van gebaren. Dat blijkt mij op het lijf geschreven. Ik ontdekte namelijk ter plekke de geweldige nieuwe tapijtreiniger ZoHé. In tegenstelling tot de oude boen- en schrobmethode en de schuimreinigers, die net niet deden wat ze beloofden, krijgt ZoHé in een handomdraai je hele vloer blinkend schoon! Wel handig trouwens met die nieuwe hobby. Hondenpoten zijn modderig als het regent...