zondag 17 januari 2010

Willem

Binnenkort start op Het Mozaïek het groot project. Dit jaar staan Filosoferen en Kunst centraal. Wat een plezier te mogen werken aan een project voor de hele school. En dan ook nog met uitstapmomenten, in mijn eigen stad Delft. Waar gaan we heen? Dat verklap ik hier natuurlijk nog niet. Maar een tipje van de sluier....: onder onze voeten zullen we kinderkopjes voelen, boven onze hoofden steken dikke bomen hun armen uit, een erehaag. We zullen de strenge blik van een weinig spraakzame man over ons heen voelen glijden.
Vanavond liep ik daar toevallig ook langs. Hij stond met zijn rug naar het gesloten hek. En ik vroeg me opeens af: zou dat kunnen? Staat hij altijd op dezelfde plek, in dezelfde houding? Wat gebeurt er, als er niemand is die hem ziet?

donderdag 7 januari 2010

Kinderen, vuurwerk en oogartsen

Gisteren gefilosofeerd met de kinderen van het Mozaïek. De eerste keer in 2010!
Midden op een groot vel staat het woord VUURWERK. De kinderen schrijven associaties op post-it briefjes en plakken die om het woord heen. Daarna bekijken we alles. Links van het woord hangen veel briefjes, op elkaar geplakt, met het woord MOOI. Rechts op het bord hangt een dikke stapel met GEVAARLIJK. Verder is het een bonte verzameling van reacties. We gaan van start met de vraag: Waarom steken mensen vuurwerk af bij de jaarwisseling?
'Omdat het bijzonder is, dat er een nieuw jaar komt, dat moet je laten zien, en laten horen,' zeggen sommigen. En: 'het is traditie.' Die traditie vinden ze belangrijk. Waar ie vandaan komt? 'In China verjagen ze er de geesten mee, maar daar denken wij niet aan.' Ze weten het niet echt, toch is het belangrijk. Echt fanatiek worden ze, als ik hen vertel van het voorstel van de oogartsen, dat paginagroot in de krant heeft gestaan. In een advertentie van alle oogchirurgen in Nederland was met cijfers aangeven hoeveel mensen oogletsel hebben gekregen of blind zijn geworden door vuurwerk. Hun voorstel is om alleen nog professioneel vuurwerk af te laten steken, op één plaats in de stad en niet meer door iedereen.
'Dat zou erg zijn! Want het is juist iets dat je met je familie doet, of in kleine groepjes.'
'Dan gaat de lol eraf, als je het niet meer zelf mag doen.'
'Als je met heel veel mensen staat te kijken, kan je ook niet echt genieten, want dan moet je ook opletten dat je elkaar niet kwijtraakt.'
'En je hebt niet meer het plezier dat je tegen je buurman kunt zeggen; o wat een mooi vuurwerk heb jij.'

'De traditie zou dan verdwijnen. Dat mag echt niet gebeuren.'

Dankjewel bovenbouwgroep, voor dit gesprek. Van vuurwerk houden doe ik nog steeds niet, maar door jullie kan ik het fenomeen weer eens met andere ogen zien.
(Afbeelding: www.kidsdomain.com/holiday/newyear/color/happy90.gif)