Binnenkort start op Het Mozaïek het groot project. Dit jaar staan Filosoferen en Kunst centraal. Wat een plezier te mogen werken aan een project voor de hele school. En dan ook nog met uitstapmomenten, in mijn eigen stad Delft. Waar gaan we heen? Dat verklap ik hier natuurlijk nog niet. Maar een tipje van de sluier....: onder onze voeten zullen we kinderkopjes voelen, boven onze hoofden steken dikke bomen hun armen uit, een erehaag. We zullen de strenge blik van een weinig spraakzame man over ons heen voelen glijden. Vanavond liep ik daar toevallig ook langs. Hij stond met zijn rug naar het gesloten hek. En ik vroeg me opeens af: zou dat kunnen? Staat hij altijd op dezelfde plek, in dezelfde houding? Wat gebeurt er, als er niemand is die hem ziet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten