Deze week bezocht ik het Dolhuys in Haarlem. Voor wie het niet meteen paraat heeft: het Dolhuys is het nationaal museum van de psychiatrie. Het Dolhuys wil bezoekers prikkelen om na te denken over de grens tussen gek en normaal en de beeldvorming ter discussie stellen: een op de vier Nederlanders heeft een psychisch probleem. Daarmee zijn we overigens niet gekker dan de rest van de wereld! De levensverhalen van enkele mensen met een psychiatrische geschiedenis lopen als een rode draad door het museum. Je leert hen stukje bij beetje beter kennen. Steeds ontdek je een andere kant van hun verhaal. Maar dan! In de rode gang staat bij een wandtelefoon in grote letters op de muur geschreven 'bel me'. Er hangt een lijstje met hun namen en telefoonnummers. Doe je dat, een van die nummers intoetsen? Je krijgt toch niet echt....?
Het Dolhuys is geen museum vol droge opsommingen en sombere ziektebeelden. Het is een uitnodigend museum waar empathie, geschiedenis, kunst en verwondering hand in hand gaan. Wie dit museum bezoekt wordt absoluut uitgedaagd om na te denken over de vraag wat normaal is en wat niet. Of die vraag beantwoord kan worden is een ander verhaal. Ik vond het in ieder geval helemaal geen probleem om na het bezoek het zonnige centrum van Haarlem in te wandelen met een tasje waarop stond: te gek om los te lopen.
Alles over het Dolhuys: http://www.hetdolhuys.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten