Altijd weer een wonder. Dat er na een koude vorstperiode opeens overal bladen, stelen en kelken uit de aarde zijn gekomen. Ik stel me voor dat er onder grond, zo tegen het eind van de winter, van alles gist. Dat de bollen elkaar aanstoten. En dat er dan een begint met groeien, en de rest daardoor ook begint...
Zoiets gebeurt op het moment ook bij mij. In mijn koffer. Veelkleurig is - ie, met een zwart handvat. En twee sluitingen, die stevig vastzitten.
Als ik mijn oor tegen de zijkant druk, dan hoor ik het. Het ritselt daarbinnen, het fluistert. Iets rekt zich uit, alsof het zich voorbereidt op een sprong. Af en toe hoor ik gegiechel… Er groeit iets, daarbinnen. Ik weet het zeker! En het groeit hard. Nog even, en dan ...
Avontuur wreef haar ogen uit. Heel even wist ze niet waar ze was, maar toen herinnerde ze zich weer dat ze zich voordat kou en vorst haar met een verkoudheidje konden opschepen,had verstopt in de grote koffer. De winter met zijn kuren moest zo langzamerhand wel voorbij zijn meende ze. Hoogste tijd om weer eens in beweging te komen. Ze stak haar hand omhoog om het deksel van de koffer, dat ze voor de warmte achter zich gesloten had, omhoog te duwen. Wat was dat? Ze probeerde het nog eens. Hoe kon dit? Hoe ze ook duwde met haar handen, haar rug, ja zelfs met haar billen, er was geen beweging te krijgen in het deksel. In het donker van de koffer hurkte ze neer om eens goed na te denken.Wat kon er gebeurd zijn? Waren er piraten gekomen en voer ze nu op de wilde zee? Verbeeldde ze het zich of voelde ze de koffer bahaaglijk schommelen? Het kon natuurlijk ook zijn dat er een heuse prins langs was gekomen om de eigenares van de koffer te kussen en te ontvoeren. Avontuur voelde een vrolijke tinteling door haar heentrekken. Dan was ze nu ... op huwelijksreis. Geweldig!
BeantwoordenVerwijderenZe spitste haar oren. Hoorde ze daar de prins pracht verzen voordragen voor zijn geliefde?
Er klonk in ieder geval een ver zacht gebrom. Of dat de prins was? Het gebrom kon ook van een leeuwin zijn die opzoek was naar een veilige plaats om haar welpjes te werpen.
Avontuur sloot met een glimlach haar ogen. Tijd voor een dutje besloot ze. Straks nog maar eens duwen en trekken om te proberen zich te bevrijden. Gelukkig hing een avontuur niet af van van een wel of niet meegaand deksel, dacht ze voor ze wegdroomde.
Co
LC
Dag Co
BeantwoordenVerwijderenben blij verrast met jouw reactie - en ook verwonderd ... en daarmee ontstaat voor mij een wisselwerking die me zeer welkom is!
dank!