Het begon allemaal in 2006, in Rotterdam. Deze week is er afgesproken dat het project ik mis je zo daar haar vijfde jaar in gaat! En hoe vaak ik het project ook al begeleidde, het is iedere keer weer bijzonder. De gedichten die de kinderen meebrengen, ze lijken ieder jaar mooier te worden. Zo was er in Delft deze prachtige tekst over niemand missen:
Niemand mis ik
Niks is misgegaan
Niks mis ik aan niemand
Niemand mis ik
Niks aan niemand mis ik
Niks is misgegaan
De groep die ik van vandaag ontmoette op begraafplaats Jaffa in Delft tastte met elkaar af wat dat missen nu toch eigenlijk is. Heeft het te maken met gehechtheid, is het een gevoel? Kun je je sleutels net zo missen als je een vriend mist? En als je een vriend mist, wat mis je dan? De vriendschap, de gezelligheid, het samen delen: allemaal voorbeelden van hoe je mist, maar wat is het dan? Je eten, dat kun je wel missen, maar je kunt er niet aan gehecht zijn. Het is tijdelijk, iets dat er maar kortdurend is. Maar een baby die maar een dag heeft geleefd, die is er ook maar tijdelijk, hoe zit dat dan? Als een baby wordt geboren, dan is het 'gehecht zijn' er meteen, dat heeft geen tijd nodig. ‘En,’ aarzelde er een, 'geldt dat ook voor vaders of alleen voor moeders? Die hebben er toch al een tijd contact mee gehad, dat je zo’n kindje voelt schoppen in de buik.’ En dan komt er opeens iemand met een idee waarover we allemaal nog lang kunnen nadenken:
Missen dat is de toegang tot hetgeen waaraan je je hebt gehecht…
Het is heerlijk iets te missen
BeantwoordenVerwijderenen niet precies te weten wat.
Mieters is het om te gissen
mis ik een kikker of een pad?
’t Liefst zo een die zich laat kussen
en dan een prins wordt op een paard.
Die niet omkijkt naar mijn zussen.
Hij geeft niets om hun vlechtjesstaart.
Als hij mij ziet met mijn stekels,
is hij verloren en voorgoed.
Dan bibbert het in zijn knekels
van liefde en van heldenmoed.
Missen kan zo heerlijk wezen,
zo dromerig, zo fijn niet waar.
Maar wordt missen te echt missen
dan vind ik missen reuze zwaar.
Later als het grote missen
BeantwoordenVerwijderenOp zijn knieën is gaan zitten
En je niet steeds hoeft te huilen
Dan komt het er, mijn lief, op aan.
Klein verborgen in zijn hoekje
Geen zware steen meer in je buik
Jij weer lachend, touwtje springend
Het missen lijkt zacht weggegaan.
Iedereen doet naar vergeten
Koopt een jurk in gele kleuren
En gaat praten naar gebeuren
Geen mens meer die nog somber rouwt.
Tot op een dag na honderd jaar
De merel fluit, ’t is prachtig weer
Opeens voel je van binnen dat
Je nog ontzettend van hem houdt.
één mis is gen mis
BeantwoordenVerwijderentwee mis
dat heet missen
ben je amerikaan
of katholiek
dan blijft het naar
de betekenis gissen.
mist er in de gen een e?
BeantwoordenVerwijderendan is missen missen.
Ongelogen, klein verwonderd,
BeantwoordenVerwijderenGroeit daar ergens diep in mij
Wat mij onbekend gekend heeft
Zacht duwt het, weerbarstig vrij.
Was het vroeger overbodig
Was het kwijt of zoekgeraakt
Was het als terloops vergeten
Was het enkel nog maar zaad.
Onvermoed roept het verlangen
Ogen ademen weer uit
Merels staan in lucht en zingen
Hoor dan! alles roept en fluit.
Weet je dat je zo kunt missen
BeantwoordenVerwijderendat je bijna mistig wordt?
Dat verschrikkelijk gemis van binnen
maakt je grijs en grauw verdord.
‘Mistig’, hoor ik je al vragen
‘dat is enkel toch het weer?’
Lief, je zult het ooit wel snappen,
schrijf ik hier met beven neer.
Want ik hoop zo dat je dom blijft.
Dat je nooit snapt wat hier staat.
Dat je nooit en nooit en echt niet
iets gewoon echt missen gaat.
Dat je dat nooit voelt voor iemand.
Iemand missen voelt als zeer,
zonder pleister, kusje, over,
want juist over lukt niet meer.
Grote mensen zeggen dapper:
‘Missen hoort er eenmaal bij.’
Nou dan missen ze maar zelf,
maar gemis hoeft niet voor mij.
Want hoe kan ik jou ooit troosten.
O, ze zullen me zo missen
BeantwoordenVerwijderenals ik, straks, er niet meer ben.
Denk maar niet dat het aan mij ligt,
mooi dus niet, het ligt aan hen.
Altijd heb ik het gedaan,
maar daar is dus niks van aan.
O, ze zullen me zo missen
als ik niet meer bij hen woon.
Ik hoor ze al bijna snikken:
‘kom weer thuis, o lieve zoon.’
Maar dat doe ik lekker niet
ook al hebben zij verdriet.
O, ze zullen me zo missen
als ik op mijn eigen paard
door hun straat kom galopperen
in een vliegensvlugge vaart.
Mijn paard zijn staart zal zwaaien,
maar niemand mag hem aaien.
O, ze zullen me zo missen
als ik in mijn zwembad spring
en een kaart stuur van Mallorca
waar ik op vakantie ging.
Ik dans niet naar hun pijpen
dat moeten ze begrijpen.
O, ze zullen me zo missen,
maar het is hun eigen schuld.
Moeten ze maar niet steeds zeggen
dat ik troep maak en tumult.
O, ze zullen me zo missen.
Eigen schuld en dikke bult.
Mis je onder duizend voeten
BeantwoordenVerwijderenNiet mijn slippers op en neer
Niet mijn slif, slaf hop en springen
Niet mijn ‘au mijn teen doet zeer'?
Mis je onder duizend handen
Niet mijn hand die in je knijpt
Niet mijn bommerdebom vuisten
Niet mijn hand die naar je grijpt?
Mis je onder duizend ogen
Niet mijn ogen hemelsblauw
Niet mijn boze donk’re kijken
Niet mijn knipogen naar jou?
Mis je onder miljoen woorden
Niet mijn woorden in jouw oor
Nou dat kan ik best begrijpen
Daar ben ik niet boos om hoor.
Want ik zit hier heel dichtbij
Net als jij.
En toen was daar de laatste les,
BeantwoordenVerwijderenDe les voor de vakantie
En ieder keek wat gaan we doen
Zo vlak voor de vakantie.
De juf deelde papieren uit
Zo vlak voor de vakantie
Zei dat ze mee mochten naar huis
Want straks was het vakantie.
Opeens schreef Quinn achter zijn hand
Die les voor de vakantie
Liefe juf ik ga je missen
echt waar in de vakantie.
Hij vouwde ‘t briefje daarna klein
Zo net voor de vakantie
En gaf het stiekem aan de juf
Voor straks in de vakantie.
De juf die las het briefje snel
Het was nog geen vakantie
Maar juffen zijn nieuwsgierig zeg
Vast ook in de vakantie.
Ze was heel blij dat kon je zien
Die les voor de vakantie
Ze zei zo lief: Quinn dank je wel
Die keer voor de vakantie.
Dat ik haar nu al missen ga
Vandaag voor de vakantie
Dus schrijf ik: juf ik mis je veel
denk ik in de vakantie.