Vanaf de Bataviawerf in Lelystad keken we gisteren naar dit enorme kunstwerk op het uiteinde van de strekdam. Kijken, luisteren, proeven, slurp de omgeving op - en vraag je dan af of dit beeld iets te vertellen heeft.
Ja? Hij heeft veel te vertellen. Over land en zee, over winderige wolkenluchten, misschien ook over wat hij hoort van mensen die langs zijn voeten wandelen - misschien is hij daar ook wel helemaal klaar mee… De groep Interne Cultuur Coördinatoren uit Flevoland twijfelt niet: het beeld heeft iets te vertellen. En daarmee start het filosoferen. Want van wie is dat verhaal? Van ons, van het beeld, van de kunstenaar misschien? Dit beeld heeft een verhaal zeggen we, meerdere zelfs, – geldt dat voor ieder beeld? Hoe weten we dat? En moet ieder beeld iets te vertellen hebben? Moeten wij alle verhalen horen? En maakt het nog iets uit of het verhaal dat wij horen verschilt met dat van de kunstenaar? Boeiende vragen, boeiend gesprek. Voldaan en geïnspireerd gaan de deelnemers nu op pad. En – ik weet het haast wel zeker – ze zullen ook bij andere beelden verhalen ontdekken. En hun collega’s op school enthousiast maken. En AAN DE SLAG met de kinderen!
BEELD: Exposure van Anthony Gormley
Marja,
BeantwoordenVerwijderengisteren in Kampen geweest en wat vertelden ze me daar? Dat als je een verhaal hebt je weer vragen krijgt zodat er een nieuw verhaal moet komen. Dat er iets voor dat verhaal zit. Misschien ook al een vraag en dat het verhaal ...
Is het niet geweldig? Niemand zei dat er misschien wel eerst een beeld was, maar dat neem ik ze niet kwalijk. Tenslotte misschien komen er uit verhalen wel beelden en dan weer nieuwe verhalen. Ach, ze hielden het vast een beetje eenvoudig voor ons. Zo'n eerste keer.
Je begrijpt het was erg mooi.En nu dan zo'n kippengazen reuzenbeeld.Het land zal zich vullen praatjes.
Groeten,
Co
LC
Mooi beeld en knap gemaakt ook.
BeantwoordenVerwijderenGisteren vanaf de driemastbark "de Stedemaeght" viel mijn oog op het kunstwerk. Eerst leek het een boom maar langsvarend werd duidelijk dat het een gehurkt persoon voorstelde. Als geboren Rotterdammer had ik meteen een idee hoe ze zoiets in Rotterdam zouden noemen. Oneerbiedig noemen ze daar bijvoorbeeld het beeld van Zadkine dat het gebombardeerde hart van Rotterdam voorstelt: "Jan gat" of iets chiquer :Jean sans Coeur".
Rotterdammers zouden voor de gehurkte persoon iets bedenken als "Kakkert" of "Grote Boodschap".