Afgelopen weekeind nam ik deel aan de vierdaagse voor docenten: SCHRIJVEN OP LOCATIE.* Op zaterdag - het was koud, nat en winderig - maakten we een tocht op de Eem. Tussen Amersfoort en Eemdijk schreven we gedichten naar aanleiding van contrasten die we onderweg waarnamen. In de feedbackronde lieten we 'de teksten klinken.' Ieder schreef daarna de zin of fragment, of een flard - iets dat raakte in de tekst - op een strookje gekleurd papier. Die strookjes lieten we te water - met daarbij een melding dat het om een fragment van een gedicht ging, en een naam en e-mailadres voor wie meer wilde weten... Flessenpost! Tot mijn grote verrassing was er inderdaad een mailtje met een vraag...! Wat prachtig, zulke verschillende communicatiemiddelen, en dat 'werkt'....over contrasten gesproken? En voor wie het flesje niet heeft gevonden, hier het gedicht:
Eem
Hier sta ik
de kruinen in mijn haar protesteren
tegen de doortastende adem van
dit waterlandschap waarin alles beweegt
het dek onder mijn voeten,
mijn regencape in de wind
kil kippenvel langs mijn kuiten
mijn handen om een blauwe beker
hete thee gloeit in mijn lijf
nu weet ik precies
waar mijn maag zich bevindt
Vlissingen
BeantwoordenVerwijderenHier zit ik
mijn haar plat en weerloos onder de lamp
de verwarming brandend, tikkend, suizend,
verlamt het gaan door kamers, door het huis,
het verregend raam wenkt niet
mijn jas hangt doelloos, moedeloos,
haar schouders als de mijne laag
mijn ogen zoeken blauw waar grijs heerst,
mijn maag knort hongerig van
verveling om niets
was ik maar. Twee hondjes?
Ik moet eten koken en geen versje op een versje
schrijven. Maar ik kan het niet laten, want vandaag belde er ook al iemand van de schouwburg die het over toneel op toneel had.
Ook al zo prachtig.
En de filosofiekinderen die ik voor de laatste keer had, bedachten filosofische vragen waardoor ik nog trotser dan een pauw werd vanwege en daarom. Dus het moest er uit.
Geheel anoniem,
Co
LC