Een tijdje geleden stuitte ik - bij toeval? – op het begrip waardebepaling achteraf. Een manier om te kunnen leven van je werk, anders dan alleen door te factureren in euro’s. * Na een eerste reactie van ja, ja, dat zal wel, zocht ik verder op het web en ik werd steeds enthousiaster, vooral toen ik las over de aanpak van Juul Martin **.
Het idee om te denken in overvloed en mogelijkheden is voor mij doorslaggevend om waardebepaling anders een kans te geven in mijn werk. Ja, oplettende lezers - liever dan waardebepaling achteraf noem ik deze aanpak waardebepaling anders. Op een of andere manier lijkt me dat beter te passen. Waarom? Daar moet ik ook nog achter zien te komen.
Hoe het zou kunnen werken: bijvoorbeeld door zoiets als meten met gelijke maten - ‘als iemand iets voor mij doet dan betaal ik evenveel als ik gemiddeld zelf in die tijd kan verdienen’ - of door diensten terug te (laten) verlenen die je gelijkwaardig acht aan datgene wat je van mij hebt gekregen.
Kijk maar eens goed rond: naar jezelf, en in je omgeving. Wat zou jewillen of kunnen delen? Iets van je sociaal kapitaal, je kennis, je bronnen, vaardigheden? Ook mensen met een klein budget kunnen met gemak waarde terug geven als niet de beperking voorop staat, maar het denken in overvloed en mogelijkheden.
Om het nog wat gemakkelijker te maken om op een andere manier je waarde uit te drukken heb ik ook een verlanglijstje met grote en kleine wensen, die brengen je misschien op creatieve ideeën!
Verlanglijstje (PS: het lijstje is aan verandering onderhevig...)
- Een of meerdere Buzantrainingen bij Mindmap Nederland (www.mindmap.nl)
- Een Dualit foodprocessor XL900 (zie plaatje! enne: niet zijn grotere broer, die past niet in de kast…)
- Een lift naar een voor OV-reiziger lastig bereikbaar oord (liefst onder het genot van goede gespreksstof, maar dat is geen noodzaak!)
- De dikke 'IK', het boek met een verzameling van 'ikjes' (van de achterpagina van NRC handelsblad)
Meer lezen?
* Waardedenken in een veranderende economie
Wat ik allemaal kan.
BeantwoordenVerwijderenTe veel om op te noemen man.
Ik kan zes verhaaltjes schudden
uit de mouwen van mijn blouse.
Ik kan ook goed dieren aaien,
maar niet langer onze poes.
Ik ben goed in jammer vinden.
Zuchten kan ik uit mijn teen.
En …
Misschien wil je me geloven
ik kan hinkelen met één been.
Taarten bakken, slagroom eten,
koekjes kauwen bij de thee.
Werkelijk verbazingwekkend,
ik kan wandelen naar zee.
Duizend- dingen- doekjes schrijven,
twintig uren wakker blijven,
diep in dromenland verblijven,
suiker roeren door kaneel.
Ik kan echt ontzettend veel.
Wie zou ik het meest betalen
BeantwoordenVerwijderenals ik naar waarde schatten moest?
Misschien de conducteur naar Soest.
Ik ging er nimmer heen, da’s waar
toch stond hij altijd voor me klaar.
Of zou ik al mijn lieve geld
ruimhartig gunnen aan mijn held,
die vroeger zo mooi spelen kon.
Ik bloosde al voor hij begon.
Welnee ik geef mijn laatste cent,
geheel tegen de nieuwste trend
aan ‘t IKV dat vrede wil.
Zo maakt mijn geld misschien verschil.
Ik geef het aan de Efteling,
dat ooit mijn dromen prachtig ving.
Nee, aan de meester van mijn klas
waar ik ontzettend bang voor was.
Maar niet als hij vertellen ging.
Nee, nooit als hij vertellen ging,
omdat hij wegdreef en verging
als hij met woorden zich behing.