Vliegend

Vandaag stond opnieuw Filosoferen met kunst op het menu. Ideaal: zomer, vijfentwintig graden, de beeldentuin van het Kröller Müller Museum lokte! Een keuze werd door de deelnemers aan de workshop - leerkrachten uit Ede -  snel gemaakt. Niet de prachtige werken van Jan Fabre, maar Vliegend, een beeld van Wessel Couzijn in het Rietveld Paviljoen. Een beeld waar een van hen langs was gelopen zonder het echt te zien. Dat was na het filosofiegesprek wel anders...

De eerste brainstorm: wat is het eigenlijk? Een dier, een mens, een vliegtuigpropeller, of misschien een 'helikoptertje', zo'n vliegend zaaddoosje van een esdoorn? Of is het beweging? Een kogel, een spies, een staak? Vragen en ideeën genoeg. Vooral de titel riep veel op. Waarom juist deze titel, Vliegend? Past die er bij? Zegt de titel iets over het beeld, of is hij eigenlijk overbodig?

Nee, dachten sommigen; want door de titel ga je beter kijken, je gaat zoeken. Maar tegelijk zet het je denken ook in een bepaalde richting. Heb je de titel eenmaal gelezen, dan kan je er bijna niets anders meer van maken.  Maar weghalen zo’n titel? ‘Nee, want de kunstenaar heeft met die titel iets toegevoegd. Dat heeft ook een bepaalde waarde.'                                                                               

En wat is de waarde van filosoferen met kunst?

' Als je alles accepteert, wat iemand ook zegt, dan ontstaat er ruimte voor de eigen gedachten over het kunstwerk'

'Ik krijg meteen zin om dit uit te proberen met de kinderen'

'Door te filosoferen komt het 'eigene' van kinderen naar voren'

'Je krijgt hierdoor een beetje een kijkje in hun hoofd'

'Een mooie manier om de kinderen in een veilige sfeer te brengen, waarin ze zich naar elkaar uiten'

Meer weten? Kijk dan op de website van het museum: www.kmm.nl

Er voor kiezen om iemand te missen

"Ik blijf inschrijven voor ik mis je zo, het is zo'n waardevol project. En ook dit jaar hebben ze weer van die prachtige gedichten geschreven, waarin ze toch het achterste van hun tong laten zien." 
Voor de derde keer al bezoekt deze leerkracht begraafplaats Crooswijk met een groep 8.  Negentien kinderen telt zijn groep. Een bescheiden aantal, we verwelkomden dit seizoen ook groepen met meer dan 30 leerlingen!
De regen stort met bakken uit de hemel. Na een wandeling van school naar de begraafplaats van zo'n 35 minuten zijn de kinderen dan ook al aardig nat. 
Moeiteloos passen we het programma aan. Kees Noordzij, teamleider van de begraafplaats kort de rondleiding iets in, een deel vertelt hij binnen in de kapel. Daar was ik nog niet eerder geweest, omdat het bijna altijd mooi weer is tijdens ik mis je zo! 
Na de prachtige vertelling door vrijwilligster Rubia - ditmaal ook binnen - nodig ik de kinderen uit om te filosoferen over het projectthema. 
Een meisje zegt: missen is vooral missen, en wat het nu precies is, is moeilijk onder woorden te brengen. Gezamenlijk tasten we het onderwerp 'missen' verder af. Wat is het nu eigenlijk, een gevoel, een gedachte, of iets anders? 
Een jongen geeft aan dat missen een deel van het leven is, want: 'je kan er niet voor kiezen om wel of niet te missen.' 
Is dat zo? Daarover wisselen ze in tweetallen van gedachten. Veel kinderen blijken het er wel mee eens te zijn. Dan vertelt leerkracht iets over zijn kleinzoon van drie. 'Missen begint al als je heel jong bent. Ik kwam een keer nogal laat binnen, en ik was heel verrast omdat dat kleine manneke zei: opa, ik miste jou.'
Dan komt een van de kinderen terug op de kwestie van het kiezen. 'Ergens kun je toch wel kiezen voor missen. Want als je besluit om met iemand vrienden te worden, dan kies je daarvoor. En je weet dan ook dat je die vriendschap of die vriend ooit misschien zult gaan missen. Maar toch kies je ervoor  vrienden te worden - en dan kies je er eigenlijk ook voor om  te gaan missen. 
Tsja. Bijna te mooi voor woorden, toch...? 
Ik mis je zo is een project van de SKVR 
De verhalen worden verteld door vrijwilligers van Pluspunt in Rotterdam