Allemaal bijzonder

Kinderboekenweek in Zoetermeer. Vanochtend op de Annie M.G. Schmidtschool in drie groepen gedichten voorgelezen uit Wij zijn bijzonder, misschien zijn wij een wonder. In groep 3/4 het gedicht De juf, over de juf uit groep vier, de juf met hoge hakken, die in de populier hangt. 'Dat is niet bijzonder, dat is raar! Want juffen doen dat meestal niet!' Echt waar? Hoezo dan, vertel eens? Is het raar om bijzonder te zijn? Of fijn? De kinderen maakten ook tekeningen: van iemand die iets bijzonders wil, maar het niet doet én van iemand die iets bijzonders wil en het ook doet. 

In groep 7/8 las ik het gedicht Nico voor. 'Het lijkt wel of niemand een persoon is...' het filosofiegesprek raakte aan veel aspecten van bijzonder zijn. 'Kinderen die een schedel vinden uit de Romeinse tijd zijn bijzonder op het moment dat ze hem vinden, maar als het nieuwtje eraf is zijn zij niet meer bijzonder. Maar die schedel, die blijft bijzonder.' Dat bracht ons bij de gedachte dat wij wat we nu doen niet bijzonder vinden, maar dat mensen die daar over een eeuw of twee resten van vinden het héél bijzonder vinden.  

De kinderen in groep 5/6 luisterden met veel plezier naar het gedicht over De leeuw die krullen wou.  'Het is wel heel bijzonder dat mensen snappen wat die leeuw wil, want mensen kunnen helemaal niet weten wat dieren denken'. 

Een eerste kennismaking met het filosoferen daar in Zoetermeer aan de Nesciohove - en meteen raak. Het bedankmailtje dat ik 's middag kreeg van de contactpersoon op school, dat vond ik bijzonder: 'het was ontzettend gaaf! ik heb veel positieve feedback gekregen van de leerkrachten en de kids en daar gaat het natuurlijk om!

En zo is het maar net.