skip to main |
skip to sidebar
Verrassing
Hoeveel mensen ik heb geïnspireerd om te gaan filosoferen met kinderen? Geen idee, maar het zijn er in de loop der jaren wel heel wat. Hoe het hen is vergaan, of ze wel of niet filosoferen met kinderen, daar ben ik altijd wel nieuwsgierig naar. Van een aantal weet ik het, omdat we op een of andere manier zijn gaan samenwerken, of als onze paden elkaar kruisen. Vaker weet ik het niet. Maar zo af en toe word ik opeens verrast. Zo ook vandaag! In de mailbox een update met een dankwoord van Lies Fris, die jaren geleden in Rotterdam bij mij een workshop filosoferen met kunst volgde. Het enthousiasme spatte van het scherm: 'ik vind het waanzinnig hiermee bezig te zijn en te zien hoe kinderen en
leerkrachten zichzelf verrassen en zich verwonderen over hun gedachten en over
hoeveel ze al weten!' En tot mijn plezier stuurde ze ook een beeldregistratie mee. Kijk en geniet....
Dankjewel, Lies!
A, het is weer fantastisch al die wiebels die gewoon er maar tegenaan gaan.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn groep 3 waar ik nu mee werk hebben de kinderen een nadenkschrift.
Ze denken over kroon, kruk, keuken. Misschien dus over de k.
Ze vragen zich af waarom er bruine en witte mensen zijn, waarom water geen kleur heeft en moeders snel boos zijn.
Ik vind ze geweldig knap, want in het nadenkschrift schrijven hun grote broer of moeder woorden die ze zelf nog niet schrijven kunnen, maar wel nodig hebben bij het denken.
Die kleine wiebels 'van mij' krijgen dus hun hele thuis aan het filosoferen. Ik vind het heel bijzonder van ze. En toen een jongetje zijn nadenkschrift kwijt was huilde hij dikke tranen. Want het is belangrijk om na te denken en ontzettend leuk.