Lof

Wat is belangrijk in mijn werkkamer? Een bureau met goed passende stoel, voldoende (boeken)kasten met naslagwerken, handige tijdschriftencassettes, mijn laptop, muismat en muis, printer, papier in vele kleuren en modellen, een papiersnijder, een inbindmachine en een bijna eindeloze rij aan attributen als pennen, potloden, gummen, puntenslijper, paperclips, plakband, stiften, nietjes, nietmachine, ontnieter - met vleugeltjes en scherpgetande kaken - … en: misschien wel het allerbelangrijkste, mijn perforator. Want wat zou ik zijn zonder… een gatenloos mens met stapels documenten die nergens een plek vinden dan, ja, op een stapel. Ik moet er niet aan denken, oeverloos, eindeloos zoeken, een chaos aan uitwaaierende vellen, en stel je voor dat de telefoon gaat en ik heb iets nodig …

Tijdens een van mijn eerste baantjes, een kantoorbaantje, leerde ik de werking van dat apparaat perfect doorgronden. Mijn taak daar was voornamelijk het ordenen en archiveren van vele boekhoudkundige stukken. Kennelijk haakten mijn toenmalige leidinggevenden (de cheffin en de sous-chef) meer naar het Frans dan naar het Engels, want de telmachine was er calculateur en de papierversnipperaar déchiqueteuse. Vreemd genoeg heette de perforator er niet perforatrice, maar gatelateur. Gatelateuren waren daar in meerdere uitvoeringen: met twee, vier en drieëntwintig gaten.

Met twee en vier gaten, die heb ik hier ook. Ik ben wat minder van de ringband. Maar ik moet bekennen dat het onvolprezen instrument hier ook nog steeds gatelateur heet . Vandaag mag hij een keer extra in het zonnetje. Lof voor de perforator: voer voor psychologen?