Zeventien kinderen; het klasje van juf Eva. Een klas zoals veel andere klassen: met stille luisteraars, verwonderde denkers én met woelwaters voor wie een hele sessie filosoferen best lang duurt… Samen in de kring dachten ze na over de vraag 'wat is het mooiste cadeau dat je ooit gekregen hebt, en waarom is dat nu juist het mooiste?' De voorbeelden van al die ‘mooisten’ liepen uiteen: van knuffel tot fiets tot abonnement op de voetbalclub - ‘de Buffalo’s’, dat vind ik nu eens een echt mooi cadeautje, zo’n naam voor een voetbalclub, maar dat even terzijde... Een jongen bracht in dat ‘papa en mama het mooiste cadeau zijn, omdat zij van je houden’. Andere redenen die naar voren kwamen waren ‘omdat iets superduur is (een nintendo), omdat iets speciaal werd geregeld (een glijbaan in de tuin), omdat het veiligheid geeft (een knuffel), of omdat je je er kan uitleven' (het abonnement op de Buffalo’s). Vooral leek belangrijk te zijn dat je er een goed gevoel van kreeg, en er iets samen mee kon doen; van spel tot contact met verre familie.
En zoals dat soms gaat nam het onderzoek op zeker moment een wending waarin veel sociaal wenselijke aspecten naar boven kwamen. Naar aanleiding van de vraag of er iets zou kunnen zijn dat voor iedereen het mooiste cadeau is werden o.a. vriendschap, houden van, de aarde, en leven genoemd. Maar zijn dat dan cadeaus? Is een cadeau niet meestal een mooie verpakte doos met een strik erom? Iets dat je kunt vastpakken? Ofwel: wat verstaan we eigenlijk onder een cadeau? Het hele traject duurde zo’n 45 minuten, en aan het eind bleken er eigenlijk eerder meer dan minder vragen te zijn ontstaan. Om die te kunnen bewaren kregen ze allemaal een cadeautje: een mooi boekje om vragen en gedachten in te noteren.
Een filosofiegesprek zoals ik wel vaker begeleidde. Toch is het steeds weer nieuw, steeds anders. En deze keer was het ook speciaal omdat de 23 deelnemers aan mijn masterclass filosoferen in de buitenkring ademloos en muisstil meekeken. Een rijke ervaring daar, gisteren, in de Zebrastraat in Gent.
“Giraf”, zei mier ietwat plechtig “het is mij ter ore gekomen dat je vandaag je geboortedag in ons midden zult vieren en daarom heb ik gemeend met lege poten te komen.”
BeantwoordenVerwijderenNa deze zin moest mier even op adem komen.
Giraf nam de gelegenheid waar om ‘ons midden’ eens goed te bekijken. Tot zijn spijt zag hij het echter niet zo snel liggen of hangen of wat zo’n midden gewoonlijk ook maar doet.
Daar ging mier al weer verder.
“Tevens heb ik wel eens begrepen uit een onzer conversaties dat een cadeau jou wel gevoeglijk zal vergenoegen.” Mier keek nu zeer feestelijk.
Giraf ook. Hij had weliswaar geen idee wat mier allemaal zei, maar het moest wel iets zijn dat de feestvreugde verhoogde want hij begon zich steeds lacheriger en uitbundiger te voelen.
“Alsjeblieft”, zei mier triomfantelijk en hij stak twee lege poten naar voren. “Voor jou.”
“Voor mij”, bloosde giraf.
“Ik hoop dat je er blij mee bent”, zei mier opeens zomaar wat verlegen.
Giraf pakte het cadeau voorzichtig uit. “Het is prachtig, ik ben er erg blij mee mier. Dank je wel.”
“Wat vind je er het mooist aan”, vroeg mier nieuwsgierig.
Giraf keek nadenkend naar zijn lege poten. “Ik denk”, peinsde hij “ik denk dat ik het, het allermooist vind dat je er gewoon alle kanten mee op kunt en wat ik ook fijn vind is dat het nooit in de weg staat.”
“Dan nu en lied voor de gelegenheid”, riep mier en hij zette uit volle borst een vrolijk lied in.
Vroeger, dus een poos geleden
BeantwoordenVerwijderenwas er altijd taart
op de tiende maart.
Kwam er altijd ook visite
klonk het hele huis
naar verjaargedruis.
Gaven wij zeer deftig handen
met gepoetste snoet
in ons goeie goed.
Als dan al de kaarsjes branden
zongen wij vereend,
hard en zeer gemeend.
Vroeger, dus een poos geleden
was er altijd taart
op de tiende maart.
Je begrijpt het was een hele verrassing dat je precies op de tiende een stukje over cadeautjes schreef.
Groeten,
Co
LC
Dit soort lessen had ik tientallen jaren geleden - als kind - ook wel graag willen hebben!
BeantwoordenVerwijderenMerry....
BeantwoordenVerwijderenNo one's hangin' stockin's up,
No one's bakin' pie,
No one's lookin' up to see
A new star in the sky.
No one's talkin' brotherhood,
No one's givin' gifts,
And no one loves a Christmas tree
On March the twenty-fifth.
Shel Silverstein, Where the Sidewalk Ends
Vanwege dat dit leed te verzachten valt, eten wij vandaag taart en geven we elkaar een cadeautje waar je niets aan hebt, maar daardoor juist in de smaak valt.
Groeten,
Co
LC